C. Valerio Catullo

• Carmen V
• Carmen XXIV
• Carmen XXIV
• Carmen LI
• Carmen LIX
• Carmen LXXXI
• Carmen XCIII
• Carmen XCIX
• Carmen ??

Catulli Carmen V

Vivamus, mea Lesbia, atque amemus 
rumoresque senum severiorum  
omnes unius aestimemus assis. 
Soles occidere et redire possunt: 
nobis, cum semel occidit brevis lux, 
nox est perpetua una dormienda. 
Da mi basia mille, deinde centum, 
dein mille altera, dein secunda centum, 
deinde usque altera mille, deinde centum.    
Dein, cum milia multa fecerimus, 
conturbabimus illa ne sciamus, 
aut nequis malus invidere possit, 
cum tantum sciat esse basiorum. 

	Viviamo, mia Lesbia, e amiamo 
	e ogni mormorio perfido dei vecchi 
	valga per noi la piu' vile moneta. 
	Il giorno puo' morire e poi risorgere, 
	ma quando muore il nostro breve giorno, 
	una notte infinita dormiremo. 
	Tu dammi mille baci, e quindi cento, 
	poi dammene altri mille, e quindi cento, 
	quindi mille continui, e quindi cento. 
	E quando poi saranno mille e mille  
	nasconderemo il loro vero numero, 
	che non getti il malocchio l'invidioso 
	per un numero di baci cosi' alto. 
	
		Trad. S. Quasimodo

Catulli Carmen XXIV

O qui flosculus es Iuuentiorum,
non horum modo sed quot aut fuerunt
aut posthac aliis erunt in annis.
mallem diuitias Midae dedisses
isti cui neque seruus est neque arca
quam sic te sineres ab illo amari.
`Qui? Non est homo bellus?' inquies. Est:
sed bello huic neque seruus est neque arca.
Hoc tu quam libet abice eleuaque:
Nec seruum tamen ille habet neque arcam.

Catulli Carmen XLVIII

Mellitos oculos tuos Iuuenti
siquis me sinat usque basiare
usque ad milia basiem trecenta,
Nec mi umquam uidear satur futurus,
non si densior aridis aristis
sit nostrae seges osculationis.

Catulli Carmen LI

Ille mi par esse deo videtur
Ille, si fas est, superare divos
Qui sedens adversus identidem te
         Spectat et audit       
Dulce ridentem, misero quod omnis     
eripit sensus mihi; nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .
Lingua sed torpet, tenuis sub artus
Flamma demanat, sonitu suopte
Tintinant aures, gemina teguntur
         Lumina nocte.

Catulli Carmen LIX

Bonomiensis Rufa Rufulum fellat
uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis
vidistis ipso rapere de rogo cenam,
cum devolutum ex igne prosequens panem
ab semiraso tunderetur ustore.

Catulli Carmen LXXXI

Nemone in tanto potuit populo esse, Iuuenti,
      bellus homo, quem tu deligere inciperes.
Praeterquam iste tuus moribunda ab sede Pisauri
      hospes inaurata palladior statua,
qui tibi nunc cordi est, quem tu praeponere nobis
      audes. Et nescis quod facinus facias?

Catulli Carmen XCIII

Nil nimium studeo, Caesar, tibi velle placere,
nec scire utrum sis albus an ater homo.

Catulli Carmen XCIX

Surripui tibi dum ludis, mellite Iuuenti
      suauiolum dulci dulcius ambrosia.
Verum id non impune tuli, namque amplius horam
      suffixum in summa me memini esse cruce
dum tibi me purgo nec possum fletibus ullis
      tantillum uestrae demere saeuitiae.
Nam simul id factum est multis diluta labella
      guttis abstersisti omnibus articulis.
ne quicquam nostro contractum ex ore maneret,
      tamquam commictae spurca saliua lupae.
praeterea infestum misero me tradere amore
      non cessasti omni excruciarique modo,
ut mi ex ambrosia mutatum iam foret illud
      suauiolum tristi tristius elleboro.
quam quoniam poenam misero proponis amori
      numquam iam posthac basia surripiam.

Catulli Carmen ??

Iam ver egelidos refert tepores,
iam caeli furor aequinoctialis
iocundis Zephyri silescit aureis.

Linquantur Phrygii, Catulle, campi
Nicaeque ager uber aestuosae:
ad claras Asiae volemus urbes.

Iam mens praetrepidans avet vagari,
iam laeti studio pedes vigescunt.
O dulces comitum valete coetus,
longe quos simul a domo profectus
diversae variae viae reportant.